Podatki

Projekt nowelizacji przepisów zakładający wdrożenie „estońskiego CIT” jest w ostatnich dniach szeroko omawiany w mediach. Autorzy ustawy nawiązują w ten sposób do niezwykle korzystnego dla podatników i innowacyjnego systemu podatkowego w Estonii, który jest jedną z przyczyn dynamicznego rozwoju przedsiębiorstw z tego kraju. Zgodnie z głównym założeniem projektu ustawy, podatnicy nie będą obowiązani do zapłaty podatku dochodowego do momentu wypłacenia zysku wspólnikom, dzięki czemu nie będą musieli dokonywać wielu obowiązków o charakterze administracyjnym. Mimo szumnych zapowiedzi przedstawicieli rządowych i pomimo niewątpliwego istnienia korzyści, polski projekt ustawy ma szereg wad. Można do nich zaliczyć choćby limit 50 mln zł przychodów, do którego można stosować „estoński CIT”, niemożność stosowania „estońskiego CIT” gdy spółka ma udziały w innych spółkach, brak możliwości korzystania z ulgi IP BOX czy prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. W związku z tym podatnicy powinni zwrócić uwagę na alternatywę, którą jest specjalny fundusz (rachunek) inwestycyjny, wzorowany na niemieckich rozwiązaniach.  

Czym jest specjalny fundusz?

  Funduszem jest wyodrębniony w kapitale rezerwowym specjalny fundusz na cele inwestycyjne. Podatnicy będą mogli przekazywać na specjalny fundusz środki z wypracowanego przez spółkę zysku lub jego części. W ustawie wprost wskazano, że funduszu nie można zasilać środkami pochodzącymi z pożyczek, dotacji, subwencji, dopłat i innych form wsparcia. Specjalny fundusz powinien zostać wyodrębniony przez spółkę. Zgodnie z przepisami, odrębny rachunek powinien zostać założony w Banku Gospodarstwa Krajowego lub w innym banku, z którym BGK zawarł umowę o współpracę w zakresie wymiany informacji o środkach. W konsekwencji spółki nie będą miały możliwości lokowania środków przeznaczonych na cele inwestycyjne na bieżącym rachunku.  

Sposób wydatkowania środków

  Zgodnie z projektem ustawy, zainwestowanie zgromadzonych środków pieniężnych powinno nastąpić do końca roku następującego po roku, w którym dokonano odpisu na cele inwestycyjne. Przewiduje się jeden wyjątek od rocznego terminu, przy okazji którego termin na zainwestowanie środków pieniężnych wydłuży się do trzech lat. Spółki mogą bowiem złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o planowanej inwestycji oraz o roku, w jakim nastąpi wydatkowanie środków funduszu. W tym przypadku zainwestowanie środków pieniężnych powinno nastąpić najpóźniej do końca trzeciego roku, następującego po roku, w którym dokonano odpisu. Jeżeli podatnik nie wyda środków w terminie, będzie musiał zwiększyć swoje przychody o równowartość niewykorzystanych środków przekazanych na fundusz.  

Korzyści płynące z korzystania z funduszu

  Przede wszystkim podatnicy będą mogli zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów odpisy dokonywane na fundusz. Dokonywanie odpisu na fundusz nie wpłynie w żaden sposób na dotychczasowe zasady opodatkowania, a więc podatnicy, których przychody nie przekraczają 1,2 mln euro będą mogli nadal korzystać z 9% stawki CIT. Spółki w dalszym ciągu będą mogły stosować ulgę IP BOX oraz ulgę badawczo rozwojową, dzięki której część wydatków będzie mogła być zaliczona do wydatków dwukrotnie. Ponadto, podatnicy będą mogli szybciej dokonywać podatkowego rozliczenia amortyzacji środków trwałych, lecz nie będą mogli zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych środkami pochodzącymi z funduszu. Trzeba również podkreślić, że dokonywanie odpisu na fundusz nie wiąże się z dużą liczbą formalności, w przeciwieństwie do „estońskiego CIT”, co może być ważnym argumentem za wyborem tej formy inwestowania.  

Kto szczególnie powinien rozważyć skorzystanie

  Skorzystanie z odpisu na fundusz inwestycyjny może być szczególnie korzystne dla spółek korzystających z ulg IP BOX i ulgi badawczo rozwojowej, gdyż korzystanie z nich nie jest możliwe przy „estońskim CIT”. Dokonywanie odpisów na fundusz inwestycyjny jest o wiele prostszym sposobem na ułożenie struktury podatkowej w firmie aniżeli „estoński CIT”, jako że jest pozbawiony licznych formalności. Wreszcie, w przypadku odpisu na fundusz inwestycyjny podatnik nie jest związany czteroletnim okresem, tak jak ma to miejsce przy „estońskim CIT”. Daje to decydentom spółki większą swobodę przy podejmowaniu decyzji, co w obecnych czasach wydaje się być dużą zaletą.